بیخودی به دست آمده بودی
بیخودی از دست رفتی
نفهمیدم از کدام آسمان
صاف افتادی توی دامنم
نه دامن من تو را یاد چیزی می اندازد مِن بعد
نه آسمان مرا یاد کسی
نفهمیدم آمدنت را حیران بنگرم
یا رفتنت را مات بگریم
باد آورده را باد می برد؟ قبول
دلم را که باد نیاورده بود!
سلام دوست گرامی . انسان وقتی بدونه که هر اتفاقی که توی زندگیش میافته یه مرحله به تکامل روح و شخصیتش نزدیک میشه ؛ دیگه هرگز هیچ اتفاقی ناامیدش نمیکنه . بلکه اون رو مصمم تر میکنه در راهی که اجبارا به نام مسیر زندگی نامیده شده پیمایش کنه . باری ما همه اجزای یک سیستم بزرگ به نام آفرینشیم که بدون اینکه بدونیم داریم اون راهی رو میریم که به ما طی میلارها سال دیکته شده . پس چرا خودمون رو آزار بدیم و بیهوده تلاش کنیم . هر رفته ای در زندگی ما نوید اومدن چیزی رو با خودش خواهد اورد . چیزی بالاتر از مردن عزیزی وجود داره ؟ مسلما اینکه بدونی کسی رو که دوست داشتی هنوز زنده است و اکسیژن این کره خاکی رو استنشاق میکنه کافیه . اینجوری عشقتون جاودان میمونه . اما بدون با رسیدن به عشقت خیلی زود اون از دست میدی و به روزمرگی میافتی . باور کن .