اقرار میکنم دوستت دارم...

وقتی عشق صدایت زد ، تو دیگر به خود تعلق نداری ....... 

وقتی نگاه آرام و بی پروای عشق نگاهت را دنبال کرد ، تو دیگر از آن خود نیستی... 

وقتی چشم هایت را می بندی ، و با تمام وجود احساسش می کنی ، وجودت را به او هدیه داده ای ...... 

پس انکار نکن ......... دوستش داری .......

وقتی پی بهانه ای می گردی ، که یک بار دیگر نگاهت را با نگاهش گره بزنی ........   

وقتی بی خود و بی جهت افکارت را به سوی او هدایت می کنی .........

وقتی در تمام مراحل زندگیت نامش را فراموش نکرده ای .........

واضح است ........... دوستش داری ......... 

حال که صدایم زدی ، من دیگر به خود تعلق ندارم ........ 

اکنون که نگاه آرام و بی پروای تو نگاهم را دنبال می کند ، من دیگر از آن خود نیستم ......... 

حالا که افکارم را بی خود و بی جهت به سویت هدایت می کنم ....... 

و اکنون که در تمام مراحل زندگی ام نامت را به خاطر خواهم سپرد ...... 

اقرار می کنم ............ دوستت دارم